Lees hier het reisverslag van Harmen en zijn gezin. In november 2022 namen zij de Outback Cruzer RV mee naar Noorwegen. Hun bevindingen lees je in dit blog.
“Ondanks de recente geboorte van onze zoon Tristan, leek het ons een uitstekend idee om in de herfstvakantie een mooie roadtrip door Noorwegen te maken. Velen zouden het niet in hun hoofd halen om met een 6 weken oude baby een roadtrip te maken, maar dankzij de stoere Dodge Ram met zeer comfortabele Cruzer RV van Outback, was dit prima te doen!
Zachtjes tikt de regen op het dak van de cabin. Voor de rest is het muisstil. Het is vier uur in de ochtend. Het is heerlijk warm en het zeer ruime tweepersoonsbed ligt geweldig. Joke, Kyra en Tristan zijn in diepe slaap. Ik draai me om en val ook weer in slaap.
Als we wakker worden, is het licht en zien we voor het eerst de Bøyabreen gletsjer. Althans, wat ervan over is. Ondanks dat, is het een schitterende plek. We zijn omringd door hoge rotswanden met watervallen. Daar waar oorspronkelijk de voet van de gletsjer was, heeft zich een prachtig turquoise meer gevormd. De herfstkleuren zijn uitbundig en geven kleur aan het landschap.
Even overweeg ik te gaan zwemmen in het meer, maar we moeten door! De route die we vandaag zullen afleggen, naar Trollstigen, is ontzettend mooi. We willen daarom voldoende tijd hebben om af en toe te stoppen.
Rijden door Noorwegen laat zich kenmerken door fjorden, steile rotswanden, bergen, meren, ontelbare watervallen en evenzoveel haarspeldbochten. Het landschap dat aan ons voorbij trekt is fenomenaal. Het ene vergezicht nog beter dan het andere en het mooiste; je mag vrijwel overal parkeren om te overnachten (check de regels voor vertrek)! We genieten dus met volle teugen!
Om het de reiziger makkelijk te maken is op de website van de “Nasjonale Turistveger” een selectie van de mooiste routes in Noorwegen te vinden. Op basis hiervan (en onze ervaring met voorgaande roadtrips in Noorwegen) heeft Joke onze route uitgestippeld. Zij is hier namelijk erg goed in! Ook is op deze website te zien wat de bezienswaardigheden per route zijn en in welke periode de wegen (met name de hoger gelegen) geopend zijn. Daarnaast is elke tourist route aangeven met een bord langs de weg.
Voordat we bij de route tussen Geiranger en Trollstigen aan komen, passeren we de Gamle Strynefjellsvegen. Dit is de oudste weg van Noorwegen en gaat over de Strynefjellet. Deze 27 kilometer lange weg gaat deels over gravel en heeft een maximum hoogte van 1139 meter. Het is ons tot nog toe nog niet gelukt om deze route te rijden en ook nu weer hebben we pech. Vanwege de hevige sneeuwval is de weg gesloten (September tot Juni).
We vervolgen ons pad en komen via een een mooie pas, met veel sneeuw bij het dorpje Geiranger. Vanaf hier rijden we via de Ørnevegen via 11 haarspeldbochten naar Ørnesvingen op ruim 620 meter boven zeeniveau. Ondanks de 750 kilo wegende cabin, heeft de Ram geen enkele moeite met deze steile weg en staan we in mum van tijd bij het uitzichtpunt.
Vanaf hier heb je een adembenemend uitzicht op Geiranger, het Geirangerfjord en de 7 zusters; 7 bijna identieke bergtoppen. De hoger gelegen toppen zijn besneeuwd, wat zorgt voor een schitterend contrast met de warme herfstkleuren.
Op de parkeerplaats ontmoeten we een Amerikaan die ons lachend zegt dat dit de eerste Amerikaanse auto is die hij in Noorwegen ziet (doelend op de absurd hoge brandstofprijzen). We lachen en rijden verder. We moeten namelijk een korte overtocht maken en de boot vertrekt over een half uur. Gelukkig zijn we ruim op tijd, en hier kletsen we gezellig verder met de Amerikaan, die samen met 4 Letse vrienden bezig is met een roadtrip door Noorwegen. Het is fijn om like-minded mensen tegen te komen. Dit is een van de dingen die reizen zo leuk maakt!
Tijdens de overtocht gaat de zon onder en dus vervolgen we het laatste stuk van de route in het donker. We overnachten op het “National Park Station”. Dit gravel parkeerterrein ligt een klein stukje van de weg en biedt een adembenemend uitzicht op het landschap rondom. We parkeren naast de Longfjellelva rivier en genieten van de rust. Er zijn slechts twee andere campers en de parkeerplaats is enorm. Buiten is het koud en druilerig, maar binnen gezellig en warm. Beter wordt het niet!
De volgende ochtend maak ik een vuurtje. Het is koud en het miezert, maar toch wil ik even van de buitenlucht genieten voordat we weer in de auto stappen. Ook is het tijd om de afwas te doen en omdat we water willen besparen doe ik dat in de rivier. Ook vul ik onze drinkflessen voor onderweg. Op deze hoogte is het water namelijk perfect drinkbaar maar wel steenkoud. Het vuurtje is heerlijk om mijn koude vingers weer aan op te warmen.
Voordat we vertrekken besluiten we een bepaald deel van de route te schrappen. Hierdoor hebben we meer tijd voor de nog spectaculairdere landschappen die ons te wachten staan. Omdat we deze keuze maken, rijden we Trollstigen twee keer. Eerst naar beneden en dan direct weer omhoog. Wij vinden dit echter helemaal niet erg, zo kunnen Joke en ik beide deze weg rijden. Trollstigen, met een helling van 14% en 11 haarspeldbochten, is namelijk een fenomenale weg. Helemaal met een auto als de Ram.
Omdat het zo rustig is, stoppen we een aantal keren om te filmen en foto’s te maken. Doordat het behoorlijk regent is de waterval enorm. De lage bewolking verstopt de top en zorgt voor een bijzondere sfeer.
Nadat we weer omhoog zijn gereden vervolgen we de weg richting Sognjefjellet. Onderweg maken we een stop bij een oude waterkrachtcentrale met een dikke waterval er naast. Heel gaaf om te zien. Zeker in combinatie met de mooie herfstkleuren.
Na een korte stop om de 100 liter watertank te vullen en het toilet te legen zetten we de reis voort. Met het hoogste punt op 1434 meter boven zeeniveau is de Sognefjellet de hoogste bergpas van Noord Europa. Hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw er ligt. Het landschap is echt adembenemend en als klap op de vuurpijl breekt ook de zon door! Beter kan niet. Vlak voordat we de top bereiken zien we in een van de krappe haarspeldbochten een vrachtauto achteruit rijden. Tot onze verbazing probeert hij te keren. Als we uiteindelijk de ruimte hebben om hem te passeren zien we waarom; vanaf hier is de weg een ijsbaan. Gelukkig heeft de Ram all-season banden en hebben wij ervaring met het rijden binnen de poolcirkel, maar toch is het iets wat we zo vroeg in het seizoen nog niet hadden verwacht. Achter het stuur zie ik Joke geconcentreerd genieten. Rijden in dergelijke condities vergt aandacht maar is tegelijk geweldig om te doen!
Als we later op onze overnachtingsplaats staan, zien we hoe de vrachtwagen door een shovel over de bergpas wordt getrokken. Daarna wordt het stil. Vanwege de sneeuw en het ijs is de bergpas tussen 19.00 en 8.00 afgesloten. We zijn volledig alleen, het is helder en behoorlijk koud (-8), maar binnen brandt de kachel! Na het eten spelen we spelletjes met Kyra terwijl Tristan slaapt.
De volgende ochtend worden we wakker door het geluid van voorbij rijdende auto’s. De zon is op en de weg weer open. Buiten is het heerlijk koud, waardoor de Ram bedekt is met een laagje ijs. Dankzij de frisse lucht (en een bak koffie) ben ik snel wakker. Via een steile afdaling komen we bij een afslag. Rechtdoor daalt verder af, terwijl linksaf weer de bergen in gaat. Even overleg ik met Joke, maar onze keuze is simpel; wij gaan de bergen weer in. Ook hier ligt veel sneeuw, maar is de weg wonderwel schoon. De weg is volkomen verlaten en dus nemen wij alle tijd om foto’s en video’s te maken.
Na een schitterende rit over een hoogvlakte, begint de weg weer te dalen en zijn we terug
in de herfst. De kleuren zijn uitbundig en warm. Een prachtig contrast met het besneeuwde landschap waar we vandaan zijn gekomen. Via een aantal krappe haarspeldbochten (waar ik één keer een stukje achteruit moet omdat ik niet goed uitkom met de Ram), komen we uit in Øvre Årdal; een dorp waar we een korte pauze nemen aan de voet van een schitterende waterval.
Øvre Årdal ligt aan een groot meer genaamd Årdalsvatnet. Het is schitterend weer en volledig windstil. Hierdoor is het water zo vlak als een spiegel. De bergen, en op deze plek zeer steile rotswanden, worden op een fantastische manier gereflecteerd. Onze route gaat volledig langs het meer en we genieten met volle teugen.
De E16 brengt ons bij de Lærdaltunnel, die met 24,51 km de langste autotunnel van de wereld is. In tegenstelling tot veel tunnels in Noorwegen is deze tunnel (die 120 miljoen euro kostte) erg geavanceerd. Om verveling tegen te gaan zijn er een aantal flauwe bochten in de tunnel aangelegd en is er om de zes kilometer een daglicht zone aangelegd om de bestuurder alert te houden.
Via nog een aantal (bizarre) tunnels compleet met deuren en heel veel bochten, winnen we weer hoogte. Uiteindelijk komen we aan bij onze stop plek op de Hardangervidda. Met het hoogste punt op 1861 meter boven zeeniveau en haar enorme omvang is dit de grootste hoogvlakte in Noord Europa. De weg ligt op 1250 meter en dat zorgt ervoor dat we wederom in een schitterend sneeuwlandschap rijden.
De plek waar we staan ligt aan een meer. Op dit moment is het water nog vloeibaar, maar het is -10 dus erg lang zal dat niet meer duren. Het is schitterend weer. De zon schijnt nog volop en de lucht is heerlijk fris. Terwijl Joke het eten maakt, vermaak ik mezelf met fotograferen.
Als uiteindelijk de zon onder de horizon is gezakt, worden we getrakteerd op een schitterend gradiënt van kleuren. Het hele landschap kleurt mee en ik kan het niet laten
weer naar buiten te gaan om nog wat extra beelden te schieten. Wat een feest!
De volgende ochtend wordt ik al vroeg gewekt door mijn wekker. Ik wil namelijk ruim voor zonsopkomst buiten staan om nog wat extra beelden te schieten. Zowel van de Ram, als van de omgeving. Wanneer ik naar buiten stap, zie ik dat het wel eens een heel spectaculaire zonsopkomst kan worden. Het is namelijk aardig bewolkt, maar niet in het oosten. Stukje bij beetje komt er steeds meer kleur in de lucht. Het meer is bevroren, wat zorgt voor een schitterende reflectie. Voor de rest is het muisstil. Mooier wordt het niet!
Het licht blijft lang heel mooi en ik vermaak me met het filmen en fotograferen van de Ram met de Cruzer RV, het landschap en de schitterende lucht. Dankzij de lage hoek van de zon blijft het licht heel lang mooi en omdat dit de laatste dag in de sneeuw zal zijn, wil ik alles er uithalen wat er in zit.
Na een sneeuwballengevecht met Kyra en een familiefoto in de sneeuw stappen we weer in de Ram voor het laatste deel van de reis. Met lichte tegenzin verlaten we deze besneeuwde hoogvlakte. Gelukkig hebben we nog een heel aantal schitterende bergpassen in het verschiet en nemen we alle tijd.
Als we uiteindelijk aankomen in de haven van Kristiansand (voor de boot naar Eemshaven), blikken we terug op een schitterende roadtrip. Rijden door Noorwegen in de herfst is in een woord geweldig, zeker met een auto als de Ram! Dankzij de cabin konden we overal en zeer comfortabel overnachten, iets wat met een zes weken oude baby natuurlijk een must is. We hebben het geen seconde koud gehad en waren van alle gemakken voorzien. Een week is natuurlijk veel te kort, maar we hebben veel moois gezien en gaan dit zeker snel weer doen!”
Wil jij ook een onvergetelijke reis maken met onze Outback Cruzer RV? Jouw avontuur begint bij Outback, plan je reis en boek een Pick-up Camper.
